Werk werk werk

Daar ben ik weer met een nieuw verslagje!

Kort na mijn laatste verslag heb ik dus bhai tikka gevierd bij mijn familie. Onderweg naar het ouderlijk huis van sangita ben ik nog in een stuk plastic gestapt welke door mijn slipper heen in mijn voet prikte. Het was maar een klein gaatje, maar het bloeide enorm! Mijn familie dus in rep en roer, maar zodra er een pleister op zat was het ook weer helemaal over. Bij de bhai tikka mochten de broers op de grond zitten en maakten zij een mandala. Bij die mandala werd enorm veel fruit en snoep gelegd door de zussen. Als je geen zus hebt, doet een nichtje dat voor je, omdat die hier ook gewoon als broers en zussen gezien worden. Na het hele ritueel, waar een tikka en veel wierook en kaarsen komen kijken, krijgen de broers een ei en visje om op te eten en geven zij hun zus 1000 roepie. Dat is dus zo'n tien euro. Het is mooi meegenomen dus als je meerdere broers hebt is dat lekker snel cashen :p. Daarna hadden we een gezamenlijke maaltijd en zijn we weer naar huis gegaan.

Na het festival heb ik nog een week mijn lessen mogen improviseren. Aan het einde van de week had ik een meeting met de directeur van de school en met Sukha. Daar is uit gekomen dat ik na het weekend een rooster en boeken zou krijgen en dat we de vrijdag erop (eergisteren voor nu) een bijeenkomst met het team zouden plannen om te kijken hoe we als team het onderwijs op deze school kunnen verbeteren. Afgelopen week heb ik dus voor het eerst mijn lessen voor kunnen bereiden, wat stiekem wel superfijn is! Ik denk dat de mond van sommige PABO leerkrachten open zal vallen als ze dit zouden lezen, want het voorbereiden van mijn lessen is nou nooit echt mijn favoriete bezigheid geweest. Het is ook heel fijn om nu vier 'eigen' klasjes te hebben en je een langduriger proces kunt vormen. (Voor zover ik dat nu kan zeggen, want vanaf dit weekend geef ik weer twee weken geen les)

Vrijdag heb ik de meeting met het team gehad. Dit vond ik zelf erg spannend omdat ik nooit eerder zo'n rol vervuld heb en omdat je geen idee hebt in hoeverre jouw initiatief ook gedragen wordt door het team. Het was achteraf een groot succes, zeker voor een eerste keer! Los van de taalbarrière gaf iedereen inbreng en leken alle leerkrachten zich in te willen zetten voor verdere ontwikkeling. En ja, dat is hier best wel een zeldzaamheid. De mentaliteit van leerkrachten hier is niet vanzelfsprekend positief of actief. Aan het eind van de bijeenkomst waren ze al aan de slag gegaan om actie te ondernemen om aan hun gezamenlijke leerdoel te werken. Toen ben ik bewust terug naar het kantoor gegaan, om ze lekker samen (zonder mijn bemoeienis) uit te laten dokteren hoe ze het in de praktijk gaan brengen. Ik ben ook erg benieuwd wat ik over twee weken aantref. Op basis daarvan gaan we het vervolg plannen.

In deze zelfde periode waren er ook nog de vier architectuurstudenten. Zij ware achtergebleven voor een soort afstudeerproject. De afgelopen tijd heb ik ook met hen nauw samengewerkt. De eerste week zijn we door Bungamati gelopen om te inventariseren welke bewoners nog geen shelter gekregen hebben en hoe zij momenteel wonen. De meesten hebben zelf een shelter gebouwd van tinnen platen en wat zeil, maar sommigen wonen ook nog in hun (onveilige) half ingestorte huis.
Stiekem is er behoorlijk wat corruptie waardoor sommige families meerdere shelters gekregen hebben van organisaties, terwijl anderen niks hebben. De grote organisaties dumpen gewoon wat geld etc bij de communities en controleren totaal niet of het wel eerlijk is wat er gebeurt. Op deze manier is het dus ook niet zo gek dat er weinig geld bij de bevolking terecht komt. Ik ben zelf dan ook van mening dat de grote organisaties hier best wel wat beter over na moeten en kunnen denken.
Maargoed, naar aanleiding van die inventarisatie hebben we 17 families uitgenodigd voor een bijeenkomst, waar informatie gegeven werd over het heropbouwen en waar plannen gemaakt zijn om elkaar te helpen met heropbouwen. Uit deze families wordt waarschijnlijk een familie gekozen waar een proef mee gedaan wordt op het gebied van het bieden van een huis. Hoe dat concreet wordt, wordt terug in Londen door de studenten uitgewerkt.
Deze week hebben de studenten ook nog een openbare tentoonstelling georganiseerd waar iedereen kon zien wat zij gedaan hebben en waar wederom informatie verspreid werd over hoe je op de juiste manier je huis heropbouwt. Dit trok lekker veel bezoekers. Zij konden ook aangeven wat hun volgende stap zou worden. Eigenlijk gaf iedereen aan op te gaan ruimen en te repareren, behalve een tegendraadse man die aangaf dat ie niks zou doen. Het zou natuurlijk erg gaaf zijn als iedereen zich aan zijn woord houdt! Ook hebben er 30 mensen zich aangemeld als volunteer, ik hoop ook dat zij dat daadwerkelijk zullen doen. Als een klein groepje immers het goede voorbeeld geeft, is het aantrekkelijk voor de rest om aan te sluiten!

Ik heb dus heel veel gewerkt de laatste tijd! Misschien weinig spannende activiteiten gedaan, maar ik vind het belangrijk om ook dit met jullie te delen. Sinds gisteren is Rob in Nepal aangekomen en kunnen we even lekker de toerist uithangen! (Voel ik me net een beetje een local...) Hij is nu even op bezoek bij een bedrijf voor zijn werk, maar morgen vliegen we naar Pokhara om te reizen en een trekking te doen. Volgende week zullen we Kathmandu en Bungamati verkennen. Ik heb er heel veel zin in en ben er stiekem ook wel een beetje aan toe!