Ervaringen

Hoi lieve mensen die dit lezen.
Ik heb enorm getwijfeld of ik wel nu al een verslag zou schrijven omdat het nu nog maar de tweede dag is dat ik echt in Nepal ben. Toch doe ik het lekker wel, want ik zit nu al bomvol verhalen, ervaringen en indrukken.

Zoals jullie wellicht weten ben ik donderdagochtend om 6u opgestaan om naar Schiphol te gaan. Ik moest er om 8.45 inchecken en in verband met de spits kun je maar beter op tijd vertrekken. Papa, mama en Rob gingen mij mee uitzwaaien. Echter, eenmaal aangekomen op Schiphol bleek de vlucht vertraagd te zijn tot 20.00. Vet balen dus! Gelukkig kon ik mijn backpack wel alvast inchecken en zijn we naar Zandvoort gereden. Na een lange dag vol kou, drankjes en wachten ben ik rond een uur of vijf door de gate gegaan. Zo gek om te weten dat je het vanaf dat moment voor 4,5 maanden zelf uit mag gaan zoeken! In het vliegtuig had ik lekker twee lege stoelen naast me. Daar weer naast zaten wel twee mensen waar ik lekker snel mee aan de praat raakte. Mooi om te zien hoe super gemakkelijk dit is als je alleen bent. Ook bij de overstap gelijk wat Nederlanders ontmoet met dezelfde eindbestemming. Leuk ook dat iedereen er iets anders ging doen.
Uiteindelijk kwamen we aan in Kathmandu. Wat een chaos op dat vliegveld zeg!! Je moest door n douanepoortje heen wat constant rinkelde waar niemand iets om gaf en daarna kwam je bij de bagageclaim uit. Zo'n zootje ongeregeld heb ik werkelijk nog nooit gezien!! Overal liggen hopen koffers, tv's en andere bagage, omsingeld door onbemande karretjes en mega veel nepalezen die hun koffer zoeken. Niemand wist waar de onze zouden belanden en ik was toch wel heel blij dat ik nu al wat mensen kende. Uiteindelijk riep iemand rond waar onze bagage zou komen en konden we meedoen met het dringen om onze bagage te pakken te krijgen. Dit ging sneller dan verwacht en dus kon ik op zoek naar mijn Nepalese familie. Gelukkig konden zij mij sneller herkennen in de menigte dan ik hen. Uiteindelijk kwam ik vrijdagavond ca 0.30 lokale tijd aan in Bungamati. Onderweg heb ik me nog heerlijk verbaasd over het verkeer en de bizar lange rijen bij het tankstation vanwege het benzinetekort.

Dag 1
De eerste dag mocht ik lekker uitslapen tot 8.30. Na een ontbijt van lekker zoete kruidenthee en een soort Wentelteefje van n broodje zonder kaneel kreeg ik van Sukha (de vader van het gezin) een rondleiding door het dorp. Zo enorm indrukwekkend!! Iedereen loopt of gebruikt de motor. Het is een klein dorp dus het is alsof iedereen elkaar kent en begroet. Langs de stoffige zandpaadjes staan veel huisjes en miniwinkeltjes. Ook liggen er nog ontzettend veel puinhopen van de ingestorte huizen. Heel veel mensen wonen in noodhokken gemaakt van houten platen. Veel mensen zijn er ook echt bang van geworden. Zo slaapt mijn Nepalese familie met zijn allen in de kamer waarvan direct naar buiten kunnen. Ons pap zou hier zo nog voor minstens een jaar kunnen bouwen. Ook de tempel van het dorp is weg, waardoor het dashain festival anders gevierd wordt dan anders. In het dorp is ook een kumari. Dit is een kind wat een levende godin is. Ik heb er ooit een documentaire over gezien, heel interessant en ook leuk om nu in het echt te zien.
Na de rondleiding zijn we gaan lunchen bij de familie van Sangita (,de moeder van t gezin). Daar frituurden ze vers gevangen visjes om samen met soort geplette rijst te eten. Ik kreeg een lepel, maar daar eet iedereen met de blote hand. Ik heb de vissenkoppen maar laten liggen, maar de achterkant smaakte prima. Daarna hebben we wat rondgehangen, want savonds was er groot feest vanwege het dashain festival. Het was er mega druk! In het begin werden de vrouwen van de priesters naar een open plek geleid, waar later allerlei rituelen verricht werden. Jammer genoeg was het zo druk dat ik slechts af en toe een glimp op kon vangen en mijn foto's vooral stof vastlegden dan het festival. Daarom zijn we ook eerder terug naar huis gegaan. Wel heb ik meteen punten kunnen scoren bij een nichtje, wat heel graag iets wilde zien maar te klein was. Dankzij mijn hier sterk bovengemiddelde lengte was het voor mij een eitje om dr even op te tillen en het beste uitzicht wat mogelijk was te geven. Ze wilde de rest van de avond de hele tijd mijn hand vasthouden.
Vandaag staat er zover ik weet nog niet zo veel op de planning. Vanmiddag om 16.00 komt de premier langs, ook vanwege het festival. Dit is wederom een big happening, ze zeggen dat het nog drukker wordt dan gisteren. Voorlopig is iedereen vrij, wat mij de ruimte geeft om rustig aan te wennen voordat ik aan de slag moet! Ik was eigenlijk niet van plan om elke dag zo veel te gaan schrijven, maar jullie horen vanzelf van mij als ik weer vind dat ik veel te vertellen heb! Foto's komen zo.
Namaste!